متاسفانه یکی از مشکلات فرهنگی ما بحث شادی کردن مردم است
متاسفانه یکی از مشکلات فرهنگی ما بحث شادی کردن مردم است ما در کشورمون شادی بسیار کم هست برعکسش عذاب و سوگ و ماتم و گریه و این مسائل بسیار زیاده و این یک عیب هست برای جامعه ما .جامعه باید متنوع باشه شادی باید در اون باشه وقتی شادی باشه امید هست وقتی امید باشه این جامعه ، جامعه سرپایی است به قول شاعر معاصرمون جناب اقای شفیعی کدکنی میگه طفلی به نام شادی دیری است گمشده با چشم های روشن براق با گیسوی بلند به بالای آرزو هر کس از او نشانی دارد ما کند خبر این هم نشان ما یک سو خلیج فارس سوی دیگر خزر متاسفانه در کشور ما از در و دیوارش غم و اندوه و عزا میباره هرروزی به یه نحوی. در عزاداری ها خیلی حرفه ای عمل میکنیم عزاداری می کنیم اما در شادیها شاد نیستیم ائمه ما فرمودند که شیعیان ما کسانی هستن که یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا در حزن ما محزونند و در شادی ما شادند ما باید شادی رو در جامعه گسترش بدیم امید رو در جامعه گسترش بدیم ناامیدی رو از بین ببریم جامعه شاد جامعه خلاقی است جامعه شاد جامعه پویایی است جامعه شاد جامعه ای است که در آن رفاه و اقتصاد و فرهنگ پویا حرف اول رو میزنه باید شادی ها رو زیاد کنیم و این هم بسته به کسانی است که می فرستیم به مجلس که با تصویب قوانین بتونن کارایی لازم رو داشته باشند و در جامعه نقش افرینی کنند .
